De DAM-mobilisatietechnieken zijn gebaseerd op moderne, wetenschappelijke inzichten in de bouw en functie van gewrichten en spieren. De inhoud wijkt daardoor af van wat als “algemeen gangbaar” wordt beschouwd.
Wetenschappelijk onderzoek wijst bijvoorbeeld uit dat het bindweefsel van, door immobilisatie beperkt beweeglijk geworden gewrichten, paradoxaal genoeg, juist slapper is geworden dan voorheen. Het “rekken” van kapsel en banden is daarmee een verouderde behandelwijze.
Een bewegingsbeperking blijkt te berusten op het progressief ontsporen van het gewricht, gedurende het doorlopen van een bewegingstraject, op basis van een veranderde positie van de momentane draaiingsassen van het gewricht. Deze functiestoring ligt ten grondslag aan een groot aantal aandoeningen van het bewegingsapparaat; in de orthopedie aangeduid als bijvoorbeeld: PHS, arthrosis deformans, tendinitis, myalgie, HNP, bursitis, etc. Door middel van de D.A.M.-mobilisaties wordt getracht de passieve sturing in het gewricht te normaliseren. Op deze wijze wordt de functieproblematiek, die ten grondslag ligt aan de klachten van de patiënt, opgeheven. Een dergelijke behandeling is niet symptomatisch maar causaal.